Δέν υπάρχει τρόπος έκφρασης. Ξεσπάσματα μόνο, άλλοτε χαράς και άλλοτε πόνου. Τέλος οι αντοχές - ανοχές. Ηρθε η ώρα ο δυνατός να δείξει την αδυναμία του, ο οδηγός, να χαθεί στους άπειρους δρόμους της ζωής. Η ώρα της αλήθειας. Το μόνο αληθινό που βλέπει είναι το κενό. Αν διάλεγα ζωή, θα έκανα μια ζωη γεμάτη απο ματαιοδοξία και εφημερία. Θα ήθελα να ήταν μικρή για να μήν προλάβω να γνωρίσω την ματαιότητα και την ανουσία.Μια ζωή μέσα στην άγνοια και στην προσηλωμένη πίστη σε κάτι....

Νύχτα.

Έχω ανάγκη να χαθώ στην μαύρη τρύπα του μυαλού μου για λίγο, έχω ανάγκη να με νιώσω μα δέν με αφήνουν οι μέρες...Πρίν νυχτώσει ξημερώνει πάλι και εγώ ψάχνω την νύχτα μές τον ήλιο...

Απέμεινε;

Έσβησε η ένταση των συναισθημάτων μου...Το μόνο που απέμεινε είναι η αγκαλιά της θλίψης εγκλωβισμένη σε ένα τεράστιο κενό μαύρο που μου προκαλεί Υστερία!

Ψευδαίσθηση

Θέλω μια ψευδαίσθηση ουσιαστική, μέσα στην ανουσία της ψεύτικης ζωής.