Ένας φιλομαθής μαθητής, αφού είχε μάθει τα πάντα από τους πιο διάσημους δασκάλους, συνεχίζοντας την αναζήτησή του, άκουσε για έναν διάσημο δάσκαλο του Ζεν, που δίδασκε την υπέρτατη σοφία.
Και πραγματικά ξεκίνησε γι αυτό το κοπιαστικό ταξίδι.
Μόλις συνάντησε τον δάσκαλο, άρχισε να του μιλάει, για το πόσους διάσημους δασκάλους είχε συναντήσει στην ζωή του, και πόσα πολλά είχε μάθει από αυτούς.
Ο δάσκαλος του Ζεν, ήρεμα άρχισε να σερβίρει το τσάι.
Έδωσε στον μαθητή, να κρατάει την κούπα του τσαγιού, κι ενόσω αυτός διηγούνταν τις σοφίες του, ο δάσκαλος αθόρυβα γέμιζε την κούπα, μέχρι που αυτή ξεχείλισε, και το τσάι, καυτό, χυνόταν στο χέρι του μαθητή.
‘’Σιγά, Δάσκαλε! Με έκαψες!’’ αναφώνησε.
‘’όπως και αυτό το φλιτζάνι, ο νους σου είναι γεμάτος και δεν χωράει τίποτα περισσότερο!’’
Για να μπορέσω να γνωρίσεις, χρειάζεται πρώτα ν’ αδειάσεις το φλιτζάνι σου!
