Σε κάθε σχέση όπου δύο άνθρωποι γίνονται ένα, το τελικό αποτέλεσμα είναι δύο μισοί άνθρωποι.

Η εγκατάλειψη της "ψυχολογικής ασφάλειας είναι μια απ' τις δυσκολότερες υποχρεώσεις της ζωής. Η οχιά της εξάρτησης τρυπώνει στη ζωή με πάρα πολλούς τρόπους και η ολοκληρωτική εξόντωσή της γίνεται ακόμη δυσκολότερη εξαιτίας των αναρίθμητων ανθρώπων που ωφελούνται από την "ψυχολογική εξάρτηση του άλλου. Ψυχολογική ανεξαρτησία σημαίνει ολοκληρωτική ελευθερία από όλες τις υποχρεωτικές σχέσεις κι απουσία μιας ετεροκατευθυνόμενης συμπεριφοράς. Σημαίνει να είσαι ελεύθερος από την υποχρέωση να κάνεις κάτι που ποτέ δεν θα διάλεγες, αν δεν υπήρχε αυτή η σχέση.

Η εγκατάλειψη της ασφάλειας γίνεται ιδιαίτερα δύσκολη, επειδή η κοινωνία μας διδάσκει ότι πρέπει να ικανοποιούμε ορισμένες προσδοκίες στις συγκεκριμένες σχέσεις με γονείς, παιδιά, πρόσωπα κύρους και εραστές. 

Εγκαταλείπω την ασφάλεια σημαίνει ότι αποκτώ το δικό μου πρόσωπο, ότι ζω και επιλέγω τις συμπεριφορές που θέλω. Δεν σημαίνει ρήξη με οποιαδήποτε έννοια του όρου. Αν απολαμβάνετε τον τρόπο που συνεργάζεστε με κάποιον, χωρίς να παρεμβαίνει στους δικούς σας στόχους, τότε είναι κάτι πολύτιμο για σας που δεν χρειάζεται να το αλλάξετε. Ψυχολογική εξάρτηση, από την άλλη, σημαίνει ότι βρίσκεστε σε σχέσεις που δεν επιτρέπουν επιλογές, σε σχέσεις οι οποίες σας υποχρεώνουν να είστε κάτι που δεν θέλετε κι ότι δυσανασχετείτε με τον τρόπο που σας αναγκάζουν να συμπεριφέρεστε. Αυτό είναι το κέντρο τούτης της λαθεμένης ζώνης, που συγγενεύει με την αναζήτηση της έγκρισης που εξετάσαμε στο Κεφάλαιο 3. Η επιθυμία για κάποιο είδος σχέσης δεν είναι κάτι επιβλαβές. Αλλά, αν τη χρειάζεστε ή σας εξαναγκάζουν σ' αυτή, με συνέπεια να νιώθετε αγανάκτηση, τότε βρίσκεστε στην περιοχή της ηττοπάθειας. Έτσι, μάλλον ο καταναγκασμός είναι που δημιουργεί το πρόβλημα, παρά η ίδια η σχέση. Ο καταναγκασμός τρέφει την ενοχή και την εξάρτηση, ενώ η επιλογή ενδυναμώνει την αγάπη και την ανεξαρτησία. Σε μια ψυχολογικά εξαρτημένη σχέση δεν υπάρχει επιλογή, με συνέπεια να επικρατεί πάντα αγανάκτηση και κακή διάθεση.

Ψυχολογικά ανεξάρτητος σημαίνει να μη χρειάζεσαι τους άλλους. Δεν λέω να μη θέλεις τους άλλους, αλλά να μη χρειάζεσαι. Από τη στιγμή που χρειάζεσαι, γίνεσαι ευάλωτος, σκλάβος. Αν αυτός που χρειάζεσαι φύγει, αλλάξει γνώμη, πεθάνει, τότε αναγκάζεσαι να ακινητοποιηθείς, συντρίβεσαι ή ακόμη και πεθαίνεις. Η κοινωνία όμως διδάσκει να είμαστε ψυχολογικά εξαρτημένοι από ένα πλήθος συγγενών,ξεκινώντας από τους γονείς, και ν' ανοίγουμε το στόμα περιμένοντας να μας ταΐσουν-σαν αφτέρουγα πουλιά- οι οποιεσδήποτε σημαντικές μας σχέσεις. Όσο νιώθετευποχρεωμένοι να κάνετε κάτι, επειδή αυτό περιμένουν από σας σε μια ιδιαίτερή σας σχέση -κι αν το κάνετε αγανακτείτε ή αν δεν το κάνετε νιώθετε ενοχή- τότε μπορείτε να λογαριάζετε τον εαυτό σας μέσα σ' αυτή τη λαθεμένη ζώνη. 

Η απάλειψη της εξάρτησης αρχίζει από την ίδια σας την οικογένεια, από τον τρόπο με τον οποίο οι γονείς σας ασχολούνταν μαζί σας όταν ήσασταν παιδιά και από τον τρόπο που μεταχειρίζεστε τα δικά σας παιδιά σήμερα. Πόσες φράσεις ψυχολογικής εξάρτησης κουβαλάτε μέσα σας σήμερα; Πόσες απ' αυτές επιβάλλετε στα παιδιά σας;