Για να με αποδεχτεί πρέπει πρώτα να τον αποδεχτώ εγώ! Μου είναι τρομερά δύσκολο να συγχωρήσω αυτό που μου εκλεψε τότε και το ψαχνω ακόμη και σήμερα! Μου έκλεψε την χαρά του έρωτα την χαρά του να αποδεχτώ τον εαυτό μου όπως είναι. Γιατί δέν με δέχονται όπως είμαι; Απλά όπως είμαι. Πώς είμαι; Είμαι σαν κι αυτόυς. Αυτοί οι ίδιοι το λένε και για να με αποδεχτούν θα πρέπει πρώτα να αποδεχτουν τους εαυτους τους κάτι το οποίο για να γίνει θέλει χρόνια ολάκερα και πάλι δέν ξέρω αν θα τα καταφέρουν ποτέ επειδή ακριβώς έπαψαν να ενδιαφέρονται, έπαψαν να ζούν, έπαψαν να νιάζονται. Τους ενδιαφέρει μόνο πως θα αρρωστήσουν με ποιόν τρόπο θα με ταλαιπωρήσουν και θα κερδίσουν οικτο για να σχοληθεί κάποιος μαζί τους.
Αισθάνομαι τόσο πολύ θυμό, τόσο μα τόσο θυμό! Όχι μόνο για αυτά που συνέβησαν μα για αυτά που ακόμη συμβαίνουν. Γιατί δέν με βλέπουν; Γιατί δέν ακούν; Γιατί δέν Κοιτούν ποτέ την ψυχή τους; Γιατί να υποφέρω για να τους το δείξω όταν οι ίδιοι αρνούνται να το δούν; Πώς θα αποκαταστήσω το αντρικό πρώτυπο; Πώς θα συνεχίσω όταν μέσα μου υπάρχει η συνεχής απορριψη;
Θα χρησιμοποιήσω τις πιό σκληρές αλήθεις τους για να με δούν! Έτσι κι αλλιώς δέν βλέπω άλλον τρόπο. Χαμένοι ειναι ουτως η άλλως για μένα. Ομαλά δέν ξέρω άν γίνεται. Να επιβεβαιώσω τον Πατέρα μου ως άντρα και ώς πατέρα όταν νιώθω όλον αυτόν τον πόνο! Πώς θα το κάνω όλο αυτό χωρίς να του το πώ κατάμουτρα; Ετσι που ο ίδιος ουσιαστηκά το ζήτησε!Πρέπει να το κάνω με τέτοιον τρόπο ωστε να μπορέσω να φτάσω στο σημείο να μήν με ενδιαφέρει πραγματικά η αναγνώριση απο αυτούς τους ανθρώπους! Μα αυτοι οι άνθρωποι μου έδωσαν τα πρότυπα... μου τα φυτεψαν τόσο βαθιά όπως μπορεί μόνο ένας γονιός να κάνει στο παιδί του. Φυτευμένα ανυπόστατα πιστεύω που πργματικά δέν τα πιστευω για κανεναν αλλα με κυνηγούν μέσα μου και κατευθύνουν την ζωή μου!
Πρόσεχε πρίν κάνεις οικογένεια! Θα πρέπει πρώτα να αγαπάς τον εαυτό σου και να αποδέχεσαι. Να ακούς και να αποδέχεσαι.
Πάντα είσαι κάποιος, ακόμη κι όταν δέν έχεις καμία επαγγελματικη ταυτότητα να σε στολιζει και να ομορφαινει την εικόνα σου εσυ εισαι κάποιος! Αν ξέρεις ποιος εισαι τοτε δεν εχεις αναγκη καμια δουλεια να σου πει ποιος εισαι καμια ταυτότητα μέσα απο γάμο. Τότε μόνο εισαι ετοιμος ανθρωπος να κανεις οικογενεια.Τόσο πολύ που τα αναλύω, οι φίλοι μου μου λένε να πάω σε ψυχολόγο. Θα πάω, ίσως να είναι κάποιος που να με περιέχει και να εχει την ωριμότητα να μου πεί έστω κάτι για μένα. Μα οι φίλοι μου δέν κοιτούν τα χάλια τους! Πώς να αποδεχτω εναν τόσο χάλια κόσμο; Πώς θα φτιάξω όμορφο τον κόσμο μου; Πόσους πρεπει να λυτρώσω για να λυτρωθώ και ποιοί απο αυτούς μπορούν και έχουν την δύναμη να το κάνουν;Πρέπει να εκπληρώσει ττον ρόλο του. Ο ρόλος του Πατέρα είναι να διαχειριστεί το οιδιποδειο και να βάλει την κόρη του στην ζωή ώς γυναίκα πλέον. Να την αναγνωρίσει και να την αποδεχτεί ώς γυναίκα πλέον. Αυτός είναι ο Ρόλος ενός πατέρα. Πώς το κάνει αυτό ένας Πατέρας; Πρέπει να του πώ τι θα κάνει για μένα. Του λείπει τόσο όσο και σε μένα.Ηρθε η ώρα να με κάνεις γυναίκα απο έφηβη και ήρθε η ώρα να σε κάνω Πατέρα απο εναν αντρα που πέρασε μιά ζωή χωρίς γυναίκα. Ηρθε η ώρα να παραδεχτείς οτι είμαι η γυναίκα της ζωής σου και ήρθε η ώρα να αποδεχτώ οτι είσαι ο άντρας της ζωής μου. Κάτι που δέν πρόκειτε κανείς να το αλλάξει κάτι που δέν πρόκειται ποτέ να χαθεί η να αλλάξει γιατι ο καθένας κουβαλάει πάντοτε τον άλλον μέσα του. Εφυγα μακριά σου γιατι με έπνιξες είδα την ανασφάλεια σου στο να με χάσεις να με οδηγεί ακριβως εκεί που φοβάσαι. Είδα τον φόβο μου να σε αντιμετωπίσω να με οδηγεί καθημερινά στο να επιλέγω συνέχεια την πλευρά την δική σου που δέν μπορούσα να δικαιολογήσω και να αποδεχτώ. Να σε επιλέγω μέσα σε κάθε μου σχέση μέσα σε κάθε μου πράξη μέσα σε κάθε μου εργασία. Σε κάθε μου κίνηση. Ερωτευτηκες σε μένα τον εαυτό σου όπως τον ήθελες, ελεύθερο όμορφο και όλες οι γυναικες δικές σου πίσω σου να σε επιβεβαιώνουν συνεχώς. Μόνο που εγώ δέν το έζησα γιατί η απόριψη ηταν μεγάλη απο σενα πρός τα συναισθηματα σου. Δέν μπόρεσες να παραδεχτείς ποτέ τον ερωτα σου με τον ίδιο σου τον εαυτό. Με εσένα εισαι ερωτευμένος μέσα απο μένα και δέν χάρηκες ποτέ τον εαυτό σου όπως ήθελες. Μόνο που για να μήν χάσεις τον εαυτό σου δηλαδή εμένα, με έπνιξες με απεριψες με εβρισες και μου στερησες τον ερωτα. Δέν μπόρεσα ποτε να απελευθερωθω απο αυτο το συναισθημα, νιωθω ενοχες καθε φορα που πάω να κάνω σχέση με κάποιον γιατι μου εντυπώθηκε οτι πάντα θα είσαι εκεί για να με κατακρίνεις. Ακόμη και σήμερα δέν μπορώ να κάνω σχέση γιατι μου λείπει το αντρικό πρότυπο. Γιατι το αντρικό μου πρότυπο με κατεκρινε και μου είπε οτι δεν ειμαι εγω γυναικα οτι δέν μπορώ να ειμαι γυναικα. Πρέπει να με αναγνωρισεις ως γυναικα και ετσι θα μπορεσω ισως να βρώ κι εγω έναν άντρα τόσο καλό όσο θα εισαι εσυ για μένα που θα ειναι εκεί για να με αναγνωρίζει και όχι για να με κατακρίνει. Εγω θα σε βοηθήσω να χαρείς τον εαυτό σου όπως ποτέ δέν τον χάρηκες, να ολοκρηρώσεις τον Ρόλο του Πατερα που τοτε έμεινε στην μέση λόγο της ανωριμότητάς μας. Θέλω να ελευθερωθώ και να ελευθερωθείς. Είσαι ο κάθε άντρας που μπαίνει στην ζωή μου. Μέχρι τώρα είσαι ο άντρας που με απορρίπτει. Τωρα πρέπει να γίνεις ο άντρας που με αποδέχεται όπως είμαι και με αναγνωρίζει ως γυναίκα. Αν γίνεις αυτός ο άντρας τότε το πρότυπό μου θα ολοκρηρωθεί και θα προχωρήσω επιτέλους στην ζωή μου. Μόνο εσυ μπορείς να το κάνεις! Μόνο εσυ μπορείς να με αναγνωρίσεις, κανείς άλλος! Τόσα χρόνια σου ζητούσα αναγνώριση μα δέν ήξερα ακριβώς τον τρόπο. Τώρα ξέρω, το βλέπω. Ηρθε η ώρα! Έτσι η αλλιώς εσένα πάντοτε θα κουβαλάω μέσα μου όπου κι άν βρεθώ ότι κι άν κάνω, όσα χρόνια κι άν περάσουν. Είσαι ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να με βάλει στον κόσμο. Δέν χρειάζεται κατεύθυνση η λόγια, δέν χρειάζεται τίποτα απο ολα αυτά αρκεί μόνο να το καταλάβεις και να το καταλάβω και όλα τα υπόλοιπα μπαίνουν στην θέση τους μόνα τους.
Σε αποδέχομαι τελικά όπως ακριβώς είσαι γιατί αν δέν ήσουν έτσι όπως είσαι τότε δέν θα γινόμουν ποτέ αυτό που είμαι και αυτό που είμαι μου αρέσει πάρα πολύ γιατι με αποδέχομαι πλέον, καταλαβαίνω οτι δέν είμαι τέλεια αλλά επίσης καταλαβαίνω και το ότι δέν έχω κανέναν λόγο να είμαι τέλεια. Όπως κανείς άλλωστε δέν είναι. Αποδέχομαι την αδυναμία μου την ευαισθησία μου, αποδέχομαι την αλήθεια μου όταν μπορώ και την βλέπω.
Αποδέχομαι οτι θα ερωτεύομαι πάντα εσένα γιατι απλά έτσι είναι η φυση και οτι εσύ πάντα θα είσαι ερωτευμένος με μένα γιατί έτσι είναι η φύση. Αποδέχομαι οτι ποτέ δέν θα χάσει ο ένας τον άλλον διότι κουβαλώ μέσα μου εσένα κι εσύ εμένα ακόμη κι αν περάσουν 20 χρόνια η άν κατοικώ στην σελήνη.
Τον αδερφό μου πρέπει να τον αναγνωρίσεις ώς άντρα. Μόνο εσύ μπορεις να τον κάνεις άντρα, κανείς άλλος. Εσύ τον έχεις πλάσει. Αλλά και πάλι ο Ρόλος έμεινε στην μέση γιατί ακόμη του συμπεριφέρεσαι λές και θα μάθει απο σένα. Δέν χρειάζεται να μάθει πλέον, μπορεί και μόνος του να ανακαλύψει και να μάθει! Να τον δείς ως άντρα εχει ανάγκη αλλιώς δέν θα νιώσει ποτέ οτι είναι άντρας και εσυ δεν θα έχεις ολοκρηρώσει τον Ρόλο σου Ως Πατέρας. Ηρθε η ωρα να πέσει φώς. Δέν χρειάζονται λόγια. Άλλωστε μέσα σε τόσα χρόνια έμαθε μόνο απο εσένα και απο την Μαμά. Δέν χρειάζεται κατεύθυνση, απλά χρειάζεται έναν Πατέρα να αποδέχεται τις επιλογές του και τον ίδιο και να ειναι πάντα εκεί. Γιατί όσο άντρας κι άν είσαι θέλεις έναν Πατέρα να είναι απλά εκεί. Τίποτε άλλο! Οχι κατέυθυνση. Την κατεύθυνση την πήρε απο εσένα τοσα χρόνια, τωρα πρέπει να δείξεις εμπιστοσυνη στα παιδιά σου και να τα αναγνωρίσεις ως ολοκρηρωμένα άτομα. Εσύ απλά θα πρέπει να είσαι εκεί χωρίς να απορρίπτεις κάθε πράξη τους γιατι πάς αντίθετα στον ρόλο σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου